dinsdag 7 mei 2013

Het verslag 4 en 5 mei 2013 bij Assadaaka Community in de Ruma Khami

 
 
 
 
  
 
Op 4 mei om 19.20 uur was er een stille tocht vanuit de Ruma Khami door vertegenwoordigers van verschillende religies naar het Ceramplein waar de deelnemers gezamenlijk een krans neerlegden bij de gedenksteen. Deze stille tocht was traditiegetrouw georganiseerd door de Assadaaka Community in samenwerking met stichting Onze Hoop. 


Om 20.30 uur zijn wij met zijn allen naar de Ruma Khami gegaan voor een gespreksbijeenkomst over het thema van 2013 - Vrijheid spreek je af.  

Hieronder de toespraak van Ahmed El Mesri:
Goedenavond, dames en heren, geachte aanwezigen,
Vanavond staan we stil bij een vreselijke  gebeurtenissen in onze geschiedenis, de Tweede Wereldoorlog. Maar hoewel deze zes duistere jaren niet aan onze herinnering mogen voorbij gaan, is deze datum en dit moment rond acht uur 's avonds, waarop het hele land even stil valt, niet alleen een herinnering aan 1939 - 1940 - 1945. Ook  denken wij aan al die andere strijden die gestreden zijn en nog steeds gestreden worden.

Ik ben Ahmed El Mesri en oprichter en voorzitter van Assadaaka Community, de multiculturele vereniging voor vriendschap, verdraagzaamheid, tolerantie, begrip en alles wat goed is in een mensenleven; ik ben blij en dankbaar dat ik op een dag als deze al deze belangrijke waarden door kan geven. Want we hebben weer een zwaar jaar achter ons; de crisis eist nog steeds zijn tol in de vorm van bezuinigingen, mensen die hun bestaanszekerheid verloren hebben, de roep om vrijheid in de Arabische wereld, met name in Palestina, Egypte,  en Syrië, waar hopelijk de roep om meer democratie  zal leiden tot de  zo nodige hervormingen. Als de Tweede Wereldoorlog ergens goed voor geweest is, dan is het toch in ieder geval voor het inzicht: Dit nooit meer! Nooit meer mensen veroordelen om wie ze zijn, nooit meer die haat voor wie anders is, alleen maar omdat hij anders is.
Wij, bij Assadaaka Community, pleiten al jaren voor verdraagzaamheid, voor tolerantie, voor begrip voor elkaar in een wereld die steeds kleiner lijkt te worden, waar allerlei culturen, gebruiken, en ja, mensen, naast elkaar en met elkaar leven. Vier mei laat ons hierbij stilstaan, laat ons denken aan welke weg wij gegaan zijn, maar welke weg wij ook nog steeds te gaan hebben. Ik ben er trots op dat ik met mijn vereniging en met de vele vrijwilligers die zich voor mij en Assadaaka Community  inzetten, er al zo lang in slaag een bijdrage te leveren aan die weg van tolerantie, verdraagzaamheid, vriendschap. Ik ben er trots op dat wij van Assadaaka Community  ook dit jaar gevraagd zijn om als afgevaardigden vanuit Oost een krans te leggen bij het homomonument; want het zijn niet alleen de joden die in de Tweede Wereldoorlog systematisch om het leven gebracht zijn, ook allerlei andere mensen die niet pasten in het wereldbeeld van de nazi's zoals homoseksuelen,  zigeuners en zwarte mensen, hebben het moeten ontgelden en, zo moeten wij constateren, dat gebeurt nog steeds.
Nog steeds worden mensen gediscrimineerd om wie zij zijn, nog steeds zijn er mensen die moeten verbergen wie zij zijn, omdat zij door hun omgeving veracht worden wanneer zij tonen wie zij zijn.
Herdenkingen als vanavond zijn nog steeds nodig, want er is nog steeds zoveel onverdraagzaamheid, zoveel onbegrip, zoveel intolerantie. Wij, van Assadaaka Community , dat Arabisch is voor 'de vriendschap', slaan al jaren lang bruggen tussen mensen, wij laten zien dat het mogelijk is om met elkaar samen te leven, ondanks alle verdrukking, ondanks alle schijnbare onbegrip. Dat doen we door de nadruk te leggen op ons mens zijn, dat wat wij allemaal met elkaar gemeen hebben, hoe groot de schijnbare verschillen ook zijn. Want al spreken wij verschillende talen, al zien wij er anders uit, het is veel belangrijker om naar de overeenkomsten te kijken. Wij wonen allemaal op dezelfde aarde,  wij delen allemaal onze menselijkheid met elkaar.
De gebeurtenissen van de afgelopen jaren en de gebeurtenissen van nu - ik verwijs nogmaals naar de roep om democratie in Noord-Afrikaanse en het Midden-Oosten -, tonen aan dat er hoop is. En dat is ook iets wat mensen bindt: wij hebben altijd die onverwoestbare hoop. Altijd zijn er mensen die wensen dat het beter wordt en zich daar ook voor inzetten. Op een dag als deze worden wij ons daar weer opnieuw van bewust en zien we ook hoe groot die beweging is. Niet altijd zien wij het, maar het is er wel. Wij, van Assadaaka Community, zijn trots dat wij onze bijdrage leveren aan sociale cohesie; soms lijkt het een holle term, maar dat is het zeker niet. Wij leven met elkaar en wij leven ook voor en door elkaar.
Wij vieren onze vrijheid en waar deze nog niet is, daar zullen wij er met elkaar voor zorgen dat die er komt. Want wij kijken naar wat ons verbindt en niet naar wat ons scheidt.
Dank u voor uw aandacht. 

Hanadi Alsaeid, van vrouwengroep, benadrukte de rol van de vrouw tijdens de bezetting en gaf aan dat zij met haar stichting de participatie in de samenleving van,  met name  migrantenvrouwen, blijft stimuleren.

En toen hebben we met zijn allen uitgebreid gedineerd.   

 
  
 
 
 
Op 5 mei  was er een gespreksbijeenkomst met als thema: Wat vieren wij eigenlijk en wat hebben wij geleerd? Op deze bijzondere dag mochten wij mensen  welkom heten die van heinde en ver waren gekomen om deze dag samen met ons te vieren.  

Ahmed El Mesri voorzitter van Assadaaka  opende de avond met de volgende toespraak: 

Beste mensen, 

Vandaag vieren wij dat op 5 mei 1945 de vrede getekend werd tussen Duitsland en Nederland, vrede die een einde maakte aan bijna vijf jaar van bezetting, bijna vijf jaar waarin vrijheid slechts bestond voor zover

de bezetter het toestond. Vrijheid heeft een betekenis gekregen waarvan men de waarde misschien pas door die vijf jaar bezetting is gaan inzien. Het belang en de betekenis ervan worden ons iedere dag opnieuw weer duidelijk en meer en meer zien wij in dat bevrijding en vrijheid een voortdurend proces is, dat vrijheid in alle opzichten, zowel in de zin van op kunnen staan voor je eigen, individuele keuzes, voor je eigen leven als voor de vrijheid van de maatschappij waarin je leeft, waarin je je eigen plaats inneemt, dat die vrijheid een groot en belangrijk goed is.  

Bij die vrijheid willen wij op deze feestelijke dag graag even stilstaan. Het is immers niet alleen een feest, maar het is ook een moment van bezinning. Geen feest zonder oorzaak, geen feest zonder herdenking. Wij staan stil bij onze vrijheid, de vrijheid die wij hier hebben, de vrijheid waar vele mensen, uit dit land, maar ook uit vele andere landen, voor gestreden hebben.
De vrijheid om je leven in te richten zoals jij dat wilt, om te geloven wat jij wilt, om op jouw eigen wijze inhoud en zin te geven aan je eigen bestaan. Maar die vrijheid houdt ook verantwoordelijkheid in.  

Verantwoordelijkheid naar elkaar toe: mijn vrijheid mag niet ten koste gaan van de vrijheid van anderen. Daarmee bedoel ik dat mijn vrijheid niet betekent dat ik maar mag doen wat ik wil, zonder daarbij rekening te houden met anderen. Wij zijn niet alleen op de wereld, wij maken deel uit van de maatschappij waarin wij leven, en ons leven is onlosmakelijk verbonden met dat van andere mensen.

En wanneer wij deze verbondenheid erkennen en inzien en ons streven naar persoonlijke vrijheid samen laten gaan met het streven naar een maatschappij waarin het goed leven is, dan geven wij een diepere inhoud aan het begrip 'vrijheid' dan wanneer wij slechts onze eigen vrijheid nastreven. Steeds opnieuw zijn wij de grenzen van de vrijheid aan het aftasten.
Er is niet een eenvoudig antwoord op de vraag: Wat is vrijheid? Wat betekent vrijheid anno 2013?  

De afgelopen jaren hebben wij vele discussies meegemaakt over persvrijheid, over vrijheid van meningsuiting, over vrijheid op het gebied van levensovertuiging en over allerlei andere vormen van vrijheid en nog steeds zijn er verschillen van mening over wat kan en wat niet kan.

Duidelijk is in ieder geval dat grenzen voortdurend veranderen, hier vervagen ze, daar worden ze weer sterker aangezet. Vrijheid blijkt een grote dynamiek te hebben en ons beeld van vrijheid is niet meer hetzelfde als 65 jaar geleden, als 25 jaar geleden of zelfs maar als verleden jaar. Dat er nog steeds zoveel mensen zijn die 5 mei vieren en dat u ook allemaal hier, naar Assadaaka Community in de Ruma Khami gekomen bent om met elkaar dit feest te vieren, geeft aan dat wij allemaal na willen denken, stil willen staan bij de betekenis van vrijheid.  En graag wil ik u een tweede ding meegeven om over na te denken waarmee we tevens aansluiten bij het thema van dit jaar.

Laten we ook een ogenblik stilstaan bij onze eigen vrede, vrijheid en veiligheid wereldwijd. 

Vrijheid en veiligheid liggen in elkaars verlengde: zonder vrijheid is er geen veiligheid en andersom: voor een eigen vrijheid is veiligheid nodig. Dat wij nu al zo lang van vrijheid kunnen genieten in dit land, in dit deel van de wereld, drukt ook een stempel op onze vrijheid, onze nationale vrijheid die steeds internationaler wordt, en onze persoonlijke vrijheid, die ook, hopelijk, steeds meer boven de beperkingen van egoïsme uitstijgt. Laten wij ons nu ook afvragen wat het is dat bepaalt wie wij zijn en in hoeverre wij daar zelf invloed op uit kunnen oefenen.

Onze persoonlijke groei in vrijheid en in individualiteit kunnen wij voor een gedeelte zelf bepalen: hoe ver willen wij diep in onszelf kijken om die groei mogelijk te maken, welke soms moeilijke beslissingen willen wij nemen om ons te ontwikkelen? 

Daar ligt voor een deel onze verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor de vrijheid die wij gekregen hebben van voorgaande generaties, verantwoordelijkheid voor onze veiligheid, die ook voor een deel voortgekomen is uit onze geschiedenis. Hoe gaan wij deze verworvenheden in de toekomst – een toekomst die nu begint – inzetten voor onszelf, voor onze medemens en voor de mensen die na ons komen? Dat zijn de dingen die ik u ter overdenking mee wil geven en waar wij deze avond verder op in willen gaan. 

Ik wens u allen een goede viering toe.  

Daarna kreeg Arjan Gelder, voorzitter van Wilnu, het woord.
Hij besteedde aandacht aan de betekenis van vrijheid. Vrijheid die niet zo vanzelfsprekend is en op vele terreinen wordt bedreigd.  

Beste aanwezigen, 

Op deze dag herdenken wij het eind van de tweede wereldoorlog. Voordat ik zal ingaan op de betekenis van de dag, maar bovenal wat uiteindelijk de waarde is binnen de huidige maatschappij met daarbij een kritische noot, wat duidelijk zal maken dat onze vrijheid op vele terreinen wordt bedreigd vooraf een aantal geschiedkundige feiten.

Op 4 mei 1945 capituleerde de Duitse admiraal Von Friedeburg te Lüneburg namens de Duitse troepen in Noordwest-Duitsland, Nederland, Sleeswijk-Holstein en Denemarken voor de Britse veldmaarschalk Montgomery. De capitulatie ging de volgende dag in. De Duitse troepen stonden toen onder hoede van de Flensburgregering onder Karl Dönitz (Adolf Hitler was reeds gestorven).

Die dag ontbood de Canadese generaal Charles Foulkes de Duitse opperbevelhebber Johannes Blaskowitz naar Hotel De Wereld in Wageningen om daar in het bijzijn van Prins Bernhard (commandant van de Binnenlandse Strijdkrachten) de uitwerking van de capitulatie van de Duitse troepen in Nederland te bespreken. Blaskowitz vroeg 24 uur bedenktijd. Een dag later (dus op 6 mei 1945) werden de uitgewerkte voorwaarden van de capitulatie getekend in een boerderij te Nude, even buiten Wageningen.[2][3] Later zou, mede dankzij Foulkes, de mythe ontstaan dat Blaskowitz namens de Duitse troepen in Nederland op 5 mei had gecapituleerd in Hotel De Wereld, in het bijzijn van Prins Bernhard. Zowel het Canadian War Museum in Ottawa als De Casteelse Poort in Wageningen menen de pen te bezitten waarmee Foulkes tekende.

Na de bevrijding in 1945 werd bepaald dat Bevrijdingsdag om de vijf jaren gevierd zou worden. Pas in 1990 werd de datum van 5 mei uitgeroepen tot een nationale feestdag, waarop jaarlijks de bevrijding van het Nederlandse koninkrijk in 1945 van de Duitse en Japanse bezetting wordt herdacht en gevierd. Tot zo ver een aantal feiten.

Nu mag je je afvragen of gelet de gehele geschiedenis en de voortgang van de tijd dit wel een juiste benadering is.

Immers oorlogen zijn van alle dag en vrijheid kan ook op andere wijzen worden beknot. Allereerst doen wij niet anderen te kort die gedurende bepaalde tijden gestreden hebben voor onze vrijheid, dan hoef je alleen al maar te refereren aan de tachtigjarige Oorlog, in de modernere geschiedschrijving ook wel De Opstand of de Nederlandse Opstand genoemd, die duurde van 1568 tot 1648, waarbij wij streden tegen het Spaanse Rijk onder leiding van de Spaanse koning. Philips II. Als je  geschiedenis boeken er op na slaat kom je b.v. Prins Maurits tegen in feite de eerste prins van Oranje, die er onder zijn leiding uiteindelijk voor gezorgd heeft om het Spaanse juk te overwinnen uiteindelijk met. als resultaat de vrede van Munster. 

Daarna heeft ons praktisch huidige grondgebied wat in die tijd genoemd werd: ‘” De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden” gouden tijden mee gemaakt onder naam: “De Gouden eeuw” Alleen heerste er toen onder de bevolking veel onrust. Het groot kapitaal leefde in weelde, de burgerij had het toen ook moeilijk. In feite herhaalt de geschiedenis zich steeds: “80 jarige oorlog, daarna gouden eeuw en in de moderne tijd tweede wereld oorlog met daarna de weder opbouw, die in feite tot aan de krediet crisis in 2008 voortduurde. Evenals in vroegere tijden moet de bevolking leiden onder fouten die gemaakt zijn door de overheid dan wel banken. En juist dit gegeven bedreigt onze vrijheid.

Veelal socialisten vieren de eerste mei als Dag van de Arbeid. Echter zonder vrijheid kun je niet werken. Dit gegeven stelde ik al in de zeventiger jaren toen er breed werd gediscussieerd om van de vijfde mei echt een Dag van de Vrijheid te maken, waarbij aandacht zou worden geschonken aan vrijheid in de breedste zin van het woord. Op het VVD congres werd toen een door mij ingediende motie aangenomen om die discussie aan te gaan. Zelfs het journaal maakte hier melding van. Echter het is uiteindelijk bij praten gebleven. Nog steeds praten wij alleen over de tweede wereld oorlog als eik punt.

De partijen die het binnen hun naam vermelden zijnde VVD en PVV laten het bij loze kreten. En uiten het alleen wanneer het hen uitkomt. Op allerlei niveaus worden onze vrijheden verkwanseld. Met ongenuanceerde regels wordt de burger klein gehouden en neemt de overheid burgers vrijheden af. Duidelijk werd het toen in 2009 en 2010 tot twee keer toe de Vrijheidsparade werd gehouden. Zo trok er in 2009 een bonte stoet voorbij  rond het Malieveld in Den Haag. Allemaal vrijheidsstrijders. De politieke liet het afweten en maakte daarbij duidelijk dat echte vrijheden van burgers niet echt beschermd moeten worden. Duizenden regels die onze vrijheid beknotten worden vanuit Brussel en Den Haag over ons heen gestort. Herman Jansen schreef er in 2006 een boek over, waarbij hij aangaf dat er alleen al in 2003 10.000 regels bij waren gekomen.

Binnen de hedendaagse maatschappij worden onze rechten steeds meer beknot. Deze week nog stelde minister Op stelten dat justitie eenvoudig terug mag hakken. Waar ligt de grens? Een van onze grootste uitdagingen de komende jaren is, dat de burgers zullen moeten gaan aangeven waar grenzen van onze vrijheid liggen. Gebeurt dat niet, dan zal onze maatschappij zich gaan ontwikkelen tot een totalitair systeem. Mensen die onze nieuwe politieke beweging WIL NU volgen zullen weten, dat de vrijheidswaarden essentieel zijn binnen ons denken. Er wordt nu hard gewerkt aan de ontwikkeling van de partij. Vrijheid zal in alles het uitgangspunt gaan worden. Daar mag de burger ons in de toekomst op gaan aanspreken. Niet voor niets zal over enige weken ons nieuwe internet radio station de lucht ingaan, wat de toepasselijke naam: “Omroep Vrijheid”zal gaan heten. Binnen het station zal er ruimte gecreëerd gaan worden voor mensen, die onze uitgangspunten van: “Democratisch, rechtvaardig en transparant denken” onderschrijven.

WIL NU zal pal gaan staan om het vrijheid denken binnen onze maatschappij te gaan stimuleren. De overheid zal weer dienend moeten worden naar de burger toe. Daarmee wordt onze vrijheid gewaarborgd. Voor informatie verwijs ik u naar onze website: www.wilnu.nu . Natuurlijk ben ik bereid eventuele vragen te beantwoorden. Dank voor uw aandacht. <!--[endif]-->

Na deze toespraken volgde er een levendige discussie over de betekenis van Vrijheid in Nederland en de toename van onvrijheid in Nederland voor de sociaal zwakkeren en bepaalde groepen mensen die hier verblijven. De avond is afgesloten met lekker eten voor iedereen. 

Op beide dagen is zowel de Stille tocht als de themabijeenkomsten in de avonduren druk bezocht.

Wij van Assadaaka Community hopen dat deze twee dagen een inspiratie zijn geweest voor alle aanwezigen en dat wij met zijn allen volmondig kunnen zeggen: Ja, wij hebben wat geleerd
  
 
  
 
  
 
 
 
Assadaaka Community zet zich al jaren in voor mensen met en zonder beperking in het algemeen en vooral voor migranten met een handicap, chronische ziekte, ouderen en hun families om de participatie, integratie en sociale cohesie binnen deze doelgroep te bevorderen.
Voor meer informatie kan via tel. 020-7525131 (06-47440672) of email: info@assadaaka.nl - www.assadaaka.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten